Gözəl qəlbli çiçək

Biri var imiş, biri yox imiş.

Meşədə kiçik və taxtadan olan bir evdə yaşlı bir nənə tək yaşayırmış, tək olduğundan hər gün ağlayırmış. Yaşlı nənənin bircə çiçəyi var imiş, nənə hər gün o çiçəyi sulayır, onunla söhbət edirmiş. Bütün dərdlərini ona danışır, gün boyu başına gələn əhvalatları ona nəql edirmiş. Nənənin nə qonşusu, nə də övladları ona baş çəkməz, onunla danışmazmış.

Hər gün olduğu kimi nənə bir axşam yenə çiçəyi ilə dərdləşib öz təkliyindən şikayətlənirmiş. Həmin axşam çiçək yaşlı nənənin ağlamasından təsirlənib özü ağlamağa başlamış və bütün gecəni ağlamaqla keçiribmiş.

Həmin gecə küləkli olduğundan gülün toxumlarını hər tərəfə səpələmişdi. Nənə səhər oyananda, bağçasında yepyeni, rəngarəng çiçəklər görüb çox xoşbəxt

olmuş, çiçəyə çoxlu təşəkkür etmişdi və o gündən etibarən gözündən bir damla yaş belə axmamışdı.

Artıq nənə hər gün çiçəklərini görəndə gülümsəyir və onlarla xoş söhbət edirdi. Xüsusilə də həmin çiçəyə hər gün yatmazdan öncə etdiyi yaxşılığa görə öz minnətdarlığını bildirirdi.

Artıq nənə həmin gündən etibarən özünü yalnız hiss etmir və çiçəkləri ilə birlikdə xoşbəxt yaşayır.